شب برای چیدن ستاره های قلبت خواهم آمد .بیدار باش من با سبدی پر از بوسه می آیم و آن را قبل از چیدن روی گونه هایت میکارم تا بدانی ای خوبم دوستت دارم

چرا به من می گویند ،دوستش نداشته باشم

 مگر دوست داشتن جرم است ؟

 من نمی فهمم که چرا دوست داشتنش مرا به گناه خواهد

 کشاند من گناه نمیکنم من گناه را دوست ندارم

 ولی او را چرا...

 من او را فرا موش نمیکنم ولی گناهش راچرا ...

 من دوستش دارم و اور ا فراموش نمیکنم

 ولی گاهی گریز باید کرد و گاهی نمی شود گریخت

 وآن لحظه که نمیتوانی از آن بگریزی

همان لحظه ای است که من از آن می ترسم ولی آن را تجربه کردم تجربه ای که خدایم ببخشاید و عشق واسطه

من به تو اعتراف می کنم که چندیست وجود مرا ترس شدیدی احاطه کرده و همواره وحشت دارم عشق من رویایی بیش نباشد

می ترسم مانند همگان که در رویا به سر می برند من نیز دچار اوهام شده باشم و عشق تو وجود خارجی نداشته باشد

می ترسم خیال تو چون سایه های ابرهای زودگذر که بر اثر طوفانی متلاشی می شوند فراری شود و مرا گرفتار هزیان مرگ کند

زیرا در این هنگام مرگ در برابر نور و درخشندگی تو زانو به زمین می زند و به جسد بی جان من حیات حلول می کند

و من از حرارت عشق تو چون شعله های سرکش آتش فروزان می سوزم و به آسمان صعود می کنم

 و در آن جا به انتظار تو تا واپسین لحظه ی حیات تو به انتظار می نشینم!!!!!