دوستی شاید شبنمی باشد که بر گلبرگی لغزیده است.

دوستی شاید عطر خوبی باشد که باد از سر یاس دزدیده است.

دوستی شاید ترس از دوری توست، تنهایی من.

دوستی شاید راه رفتن بر دیوار بلند ابدیت باشد.

دوستی آن نیست که فریاد زنی، “آه … احساس من از طوفان آشفته تر است ! “.

دوستی مرگ من ها، در ضربان دلهاست.

دوستی شاید طرفه خاکی باشد از بلندِ ملکوت.

دوستی شاید تکه نانی باشد بر سر سفره ی آب.

دوستی شاید آغازی است برای پایان

دوستی به حقیقت، پایانی است برای دل تنها.

دوستی گذر اشک است در رگ دورترین انسان از من.

دوستی پایان اندوه نیست، شروعی است برای لرزیدن دل.

دوستی راه نسیمی است که در کوچه ی استغنا، در پی ثانیه ها پیدا شد.

دوستی نابودی “میم” از پس “بودنم” است.

دوستی پیوستن “ما” به شروع سخن است.

دوست دارم برای بار دیگر از تو بنویسم

از تو که همه خوبی ها زیبایی ها مال توست

دلم از درد به آه آمده

ناله ها و گریه های پنهانی هم دیگر اثری ندارند

دیگر مرحمی برای  تسکین دردهایم ندارم

تیرگی زندگی هر روز و هر روز بیشتر میشود

ساحل زندگیم مملو از امواج خشمگین گشته

چهره ها را از یاد برده ام

تنها دلخوشیم خاطره های تلخ و شیرین است

شاید اشتباه باشد ولی در انتظار مرگ نشسته ام

حال میخواهم به تو بیاندیشم

میدانم مرا فراموش نکرده ای

مرا که اینگونه هستم

بپذیر

پناهگاهی برای تنهایی هایم باش

سدی در مقابل غمهایم

موج شادی برایم باش

جان بی روح مرا جانی دوباره ده

میدانم که زندگی و مرگ از آن توست

به فریادم برس خداوندا

که اگر هم فنا شوم با یاد تو فنا شده باشم

دوست دارم برای بار دیگر از تو بنویسم

از تو که همه خوبی ها زیبایی ها مال توست

دلم از درد به آه آمده

ناله ها و گریه های پنهانی هم دیگر اثری ندارند

دیگر مرحمی برای  تسکین دردهایم ندارم

تیرگی زندگی هر روز و هر روز بیشتر میشود

ساحل زندگیم مملو از امواج خشمگین گشته

چهره ها را از یاد برده ام

تنها دلخوشیم خاطره های تلخ و شیرین است

شاید اشتباه باشد ولی در انتظار مرگ نشسته ام

حال میخواهم به تو بیاندیشم

میدانم مرا فراموش نکرده ای

مرا که اینگونه هستم

بپذیر

پناهگاهی برای تنهایی هایم باش

سدی در مقابل غمهایم

موج شادی برایم باش

جان بی روح مرا جانی دوباره ده

میدانم که زندگی و مرگ از آن توست

به فریادم برس خداوندا

که اگر هم فنا شوم با یاد تو فنا شده باشم